zryć — dk Xa, zryję, zryjesz, zryj, zrył, zryty «ryjąc porobić w ziemi zagłębienia, rowy; rozgrzebać, rozorać» Krety zryły ogródek. Czołgi zryły pola. Teren zryty okopami. Droga zryta przez ciągniki … Słownik języka polskiego
poryć — dk Xa, poryćryję, poryćryjesz, poryćryj, poryćrył, poryćryty «ryjąc porobić w czymś bruzdy, doły, dziury itp., wyżłobić je w wielu miejscach; zryć wiele czegoś» Dziki poryły pole. Droga poryta pociskami. Teren budowy poryty przez koparki. Czoło… … Słownik języka polskiego
przeorać — dk IX, przeoraćorzę, przeoraćorzesz, przeoraćorz, przeoraćał, przeoraćany przeorywać ndk VIIIa, przeoraćruję, przeoraćrujesz, przeoraćruj, przeoraćywał, przeoraćywany a. I, przeoraćam, przeoraćasz, przeoraćają, przeoraćaj 1. «orząc pługiem… … Słownik języka polskiego
rozkopać — dk IX, rozkopaćpię, rozkopaćpiesz, rozkopaćkop, rozkopaćał, rozkopaćany rozkopywać ndk VIIIa, rozkopaćpuję, rozkopaćpujesz, rozkopaćpuj, rozkopaćywał, rozkopaćywany 1. «kopiąc łopatą, kilofem, motyką zrobić w ziemi (śniegu) dół, rów; zryć,… … Słownik języka polskiego
zorać — dk IX, zorzę, zorzesz, zorz, zorał, zorany rzad. zorywać ndk VIIIa, zoraćruję, zoraćrujesz, zoraćruj, zoraćywał, zoraćywany «zaorać wszystko, zakończyć orkę» Zorać ugór. Zorać pole traktorem, końmi. Zorać glebę pod żyto. przen. «porobić bruzdy,… … Słownik języka polskiego
